Przygotowana herbata bezpośrednio z naczynia - delikatna Anji Baicha

Będąc w posiadaniu listków delikatnej herbaty zielonej Anji Baicha – postanowiłem ją przygotować w jak najlepszy i praktyczny sposób . Trzeba było  użyć gaizhong ( 蓋盅) czyli naczynie z przykrywką .

Teoretycznie gaizhong ( 蓋盅) i gaiwan (蓋碗 ) to takie same naczynia w których wielofunkcyjność odróżnia je od innych utensyliów herbacianych czyli :

1. Czyli mamy  możliwości zaparzenia listków herbacianych  na 2 sposoby  :

a) przygotowaną herbatę pijemy bezpośrednio z naczynia

b) tak samo  jak czajnik – napar przelewamy do czarek ( z użyciem „ morza herbaty „ czy też bezpośrednio herbata trafia do czarek tak  jak jest to praktykowane w tradycji chaoshan. )

2.  naczynie  może służyć   jako ( bez uszna ) filiżanka ze spodeczkiem i przykrywką .

Wraz masowym rozpowszechnieniem się przygotowania herbat jako przejaw” kulturalnego zwyczaju „ czy " ciekawego hobby" nastąpiły czasy  powstawania ogromnej ilości naczyń do zaparzania naparu. Z jednej strony mamy tanią maszynową produkcję powszechnienie powielanych  wyrobów ( często bez uwzględnienia ze przeznaczone parzenia herbaty)   a z drugiej próby odtworzenia klasycznej ceramiki  sprzed setek lat wykonywanych przed artystów posługujących mniej lub bardziej klasycznymi autentycznymi technikami garncarskimi. Rynek szczególnie na Dalekim Wschodzie ( Japonia , Korea , Chiny ) oferuje coraz bardziej wyrafinowaną ceramikę herbacianą gdzie przy ocenie jej  wartości  liczy się obecna  :  np.-- czy  używano ręcznego koła garncarskiego -czy elektrycznego, czy wypał byl  w piecu na opalanym ogniem czy też elektrycznym , czy materiały takie jak glina, szkliwo itd. wytwarza sam artysta czy je sprawdza jeśli tak to od kogo. Wybór drogocennych ciekawych naczyń artystycznych – to już inny temat.. wymagający głębszej analizy i >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>obszerniejszego opisu z wykorzystaniem  wielu  przykładów.

Stosowane od początków istnienia kultury pica herbaty naczynia zmieniały się wraz ze technikami jej przygotowania i tak naprawdę trudno określić gdzie i kiedy powstał zwyczaj używania miseczki z przykrywką do pica naparu( czy ubitego proszku herbacianego)  . Do naszych czasów styl picia w miseczce z przykrywką i spodeczkiem przetrwał w „ludowych” herbaciarniach w prowincji Syczuan . W chińskich muzeach narodowych w dziale historii ceramiki ( polecam w Taipei i Nankin) odnajdziemy przykłady* arystokratycznych*  kolorowych bogato zdobionych naczyń typu (gaiwan) gaizhong - szczególnie z ostatniej dynastii cesarskiej Qing (1644-1912) .Takie obserwacje ukazują powszechne używanie tego typu naczyń na równi z czajnikiem.                         

   Historycznie na Zachodzie  zwyczaj przygotowania listków w czarce z przykrywką raczej nie przyjął się. ( o ile mi wiadomo – może są takie metody parzenia?) . W ostatnich dekadach  jako nowe  ( egzotyczne ?) naczynie herbaciane  gaiwan (gaizhong) pojawia się na Zachodzie wraz z chińskimi herbatami i zwyczajami.. Często jak towarzysz tacki chapan. małych czarek i jest w pewnym sensie związany z kulturą gong fu cha - w wersji wygodnej praktycznej. ( Co może być ciekawe dla Chińczyków w takich naczyniach parzone są także  wszelkiego rodzaju  nie - chińskie herbaty)  Ale  o roli i zastosowaniu czarki z przykrywką w przygotowaniu rożnych herbat wraz z użyciem całego zestawu naczyń–– to już inny temat.. wymagający głębszej analizy i opisu.

           _______Przygotowaną herbatę pijemy bezpośrednio z naczynia _______

Dzisiejsze przygotowanie jest najprostszym i chyba mało popularnym sposobem cieszenia się naparem herbacianym. Jak można zaobserwować tak podaje się i pije herbatę w chińskich "kostiumowych" - filmach historycznych. I najczęściej jest tak że jedna osoba pije ze swojego naczynia.( Dodatkowo inaczej popijają herbaty młode piękne damy - a inaczej wojownicy.) Obecnie podczas pokazów „ chińskiej ceremonii” herbacianej jeśli używany gawian ( gaizhong ) - „obowiązkowo elegancko przygotowany napar „ przelewa się do czarek..następnie podaje i gościom. To jest ekonomiczne wygodne i popularne. (Wyjątkiem jest serwowanie mieszanki zdrowotnej o nazwie Bābǎo chá（八宝茶 ）ー jedna czarka z przykrywka na jedna osobę- ale nie jest to stricte napar z listków herbacianych . )

Jeśli  się chce głębiej poznać napar delikatnej chińskiej  herbaty zielonej.

Teraz jest czas na opis dlaczego postanowiłem listki delikatnych zielonych herbat chińskich ( Anji Baicha ) – daje najlepsze efekty. Dotyczy to delikatnych herbat zielonych , takie mniej szlachetne zielone jak gunpowder ,chun mee czy tanie zielone liściaste z supermarketów raczej nie nadają się do popijania prosto z naczynia. Dlaczego ? Powodów jest kilka : - zbyt mocny gorzki smak naparu , parzenie w temperaturze powyżej 80C oraz brak możliwości utrzymania stabilnego przyjemnego smaku i aromatu. To dotyczy także Herbat wymagających wysokiej temperatury parzenia ( oolongi , ciemne ,czarne -hong-cha ) niezbyt wygodnie pije się z bezpośrednio z naczynia – bo łatwo można się poparzyć – nie ma tej granicy akceptowanej przez wysokiej temperatury gardło jak w przypadku zielonych ( ewentualnie żółtych -pąkowych jak Mogan Huangya, Huoshan Huangya czy Mending Huangya.

Przygotowanie delikatnych pąkowych herbat i bezpośrednie pice ich z naczynia daje wiele ciekawych finezyjnych efektów których nie uzyskamy używając innych  technik parzenia.

1. Inaczej pracują zmysły – napar bezpośrednio pijemy z naczynia w którym parzymy .. czyli tworzymy  bardzo bliski kontakt z listkami - odczuwa się lepiej aromat, wizualnie listki są dosłownie przed „oczami”, ciepło ścianek naczynia sygnalizuje jakiej temperatury jest napar.

2. Aby napić się herbaty potrzebne jest naprowadzenie odpowiedniej postury ciała , spodeczek bardzo pomaga w utrzymaniu naczynia kiedy równocześnie trzymamy przykrywkę, popijanie w taki sposób przynosi ciekawe efekty. (W podobny sposób pije się herbatę matcha podczas praktyki keiko, kiedy siedzi się na matach i trzeba uzyskach odpowiednią równowagę.) Pracują ramiona ,szyja , trzeba uważać w jakim tempie pije ( spija ) się napar.

3. Jest to bardzo „indywidualne „ parzenie trzeba mu poświecić więcej wysiłku co w efekcie dostarczy głębsze poznanie niuansów herbat.

Co ciekawe Anji Baicha jest stosunkowo nową herbatą wyselekcjonowaną z „ naturalnie sfiksowanego krzewu herbacianego – o albinotycznych cechach” - Po mimo ze jej historia  jest bardzo krótka jest bardzo dobrze znana  nie tylko w Chinach ale tez po za granicami.

Dzisiejsza tradycyjna technika parzenia oraz herbata o krótkim rodowodzie przypomina mi o dalekowschodnim przysłowiu ”温故知新 ーpróba odkrywania nowych rzeczy [prawd] poprzez badanie przeszłości”

Przy okazji niszowa technika przygotowania herbaty w naczyniu z przykrywką i bezpośredniemu picia naparu znana jest także w Japonii – nazywa się susuricha (啜り茶) - praktykowana przez niektóre szkoły tradycji Sencha-do (煎茶道 )

( do napisania tego tekstu zainspirowały mnie  wykłady na temat parzenia chinskich herbat  w Tokio oraz spotkania herbaciane gdzie herbatę podaje   się do bezpośredniego picia  z naczynia.)