Longjing
„Smocza Studnia „ uważny jest za najlepszą zieloną herbatę w
Chinach. Obecnie Longjing produkowany jest nie tylko w prowincji
Zhejiang, ale także w bardziej odległych południowo-zachodnich
prowincjach Chin, np. Guizhou , Syczuan. Wytwarzane w nowych
miejscach herbaty mają nadal znacznie gorszy smak i aromat. W
okolicach jeziora Xihu w Hangzhou regionie pochodzenia Longjing od
setek lat usprawnia się metody wytwarzania co ma wpływ na poprawę jakości. W rezultacie takich działań mamy bardzo duży wybór
herbat o nazwie Longjing.Tak-że można stworzyć piramidę ukazującą
jakość „ longjin`gów” gdzie na samym szczycie mamy Xihu
Lonjing (西湖龍井)
– „najlepszy prawdziwy” oraz na samym dole możemy umieścić dzisiejszy- SanXia Lonjing (三峽龍井).(Tu uwaga - SanXia Lonjing (三峽龍井) który ma inną historię niż większość neo -herbat typu Longjing, ma to związek z sytuacją geopolityczną po 1945roku.)
 |
|
Herbata z Tajwanu powstała jako imitacja która miała być namiastką sławnej herbaty z okolic miasta Hangzhou. Właściwie te dwie herbaty poza nazwą nie mają ze sobą prawie nic wspólnego. Odmiany krzewów z których wytwarza się herbatę SanXia Lonjing (三峽龍井) są inne. Oględziny suchych listków ukazują odmienny wygląd nie są zbytnio rozprasowane na płasko ( tj.bianping- xing (扁平形) co znaczy że jej wytwarzanie nie przebiega w taki sam sposób jak pierwowzór z Hangzhou . Po zaparzeniu nie pojawia się delikatny pieprzny aromat ( czasami mówi się nucie zapachowej olejku geraniowym) . Parzona przez ok. 1miutę ma lekko gorzki smak bez posmaku cytrusowego co znaczy ze prawdopodobnie nie jest zrobiona na bazie Qīngxīn gānzǐ(青心柑仔) obecnie najczesciej używanego krzewu do produkcji herbat zielonych na Tajwanie. Ocena : jak na obecne warunki to jest standardowa herbata zielona - być może ma "prosty" nostalgiczny smak jakby była z czasów kiedy wybór herbat nie był tak bogaty jak obecnie .
 |
| LongJing ? |
Tajwan słynie z wysokiej jakości herbaty oolong a herbaty zielone są prawie nieznane to wielka nisza i trudno je dostać. Pojawienie się imitacji Lonjing tak samo jak Biluochun to skutek zmian geopolitycznych po 1945 roku kiedy na wyspie pojawiali się Chińczycy z wielu obszarów gdzie herbata zielona była codziennym naparem. Po przegranej wojnie Japończycy wycofali się z Tajwanu pozostawiając fabryki produkujące herbaty a eksport. I właśnie w kilku miejscach w północno -zachodnim regionie wyspy tj. Sanxia (三峽) podjęto wytwarzanie herbat które miały przypominać sławne pierwowzory z kontynentalnych Chin.
Nie odniosło to wielkiego sukcesu ale w bardzo ograniczonej ilości kilka farm produkuje te imitacje gdzie Sanxia Biluochun (三峽碧螺春) wytwarzana na bazie krzewu Qīngxīn gānzǐ(青心柑仔) stała się rozpoznawalnym produktem lokalnym i co ciekawe ostatnio budzi zainteresowanie młodych wielbicieli herbat - spodziewajmy się eksperymentów . LONGJING STORYhttps://cha-herbata.blogspot.com/2021/01/longjing-qiantang.html
Należy mieć na uwadze że w Chinach bardzo rygorystycznie podchodzi się definiowania nazwy herbat gdzie dozwolone są określone techniki produkcji w ścisłe określonym regionie
LUNG CHING
. Opisywany dzisiejszy LongJing to produkt firmy CHUAN-SHANG (Quánxiáng cházhuāng 【全祥茶莊股份有限公司)z Taipej. Firma działa od 1949 roku i jedyną z jej najbardziej znanych herbat jest Jaśminowa ( 茉莉花茶 ) która obok LongJing była popularna wśród przybyłych kontynentu Chińczyków (外省人) . Dzięki działalności lokalnych władz miejskich obecnie wprowadzają politykę ochrony obiektów historycznych ..dzięki czemu grunty gdzie znajduje się stara fabryka w centrum miasta nie mogą być sprzedane developerom.
Fabryka relikt cały czas działa i pod koniec maja wokresie wytwarzania herbaty w okolicach roznosi się aromat jaśminu.
o tym więcej
https://cha-herbata.blogspot.com/2024/06/taipei-herbaciane-rewilitalizaje.html
Komentarze
Prześlij komentarz